martedì 10 gennaio 2017

AREA VASTA, Marche Nord
Belpont, ch’el pumerigg càpit da Carletto, che m’aveva chiest si c’aveva un penarell da scriva t’el vetre. Cu c’aveva da fa en el so propri! Bocc dentra casa sua e el veg tutt stralunàt. Me dol la pansa, me fa’. Sì, va ben, dig i, mo lora cu c’entren? Lora er’ne la Fenisia, la Giurgina e n’altra donna, tutt vicin de casa sua. Ho capit subit che qualco’ giva stort pegg del pont d’la Ridolfa. Cu v’leva tutta sta gent? E lu’ me fa: stag mal, ho chiamat ma la Giurgina si me niva a fa un con de camumilla, mo en nut su tutt tre! Via via!, fa una de lora, vuialter omin quand stat mal sit lagnosi chisà quant! Machi’ ce vol na bella tisana de biancospino alpestre di Livigno, che per i budei è un toccasana! E ariva sa un beveron in t’una tassa. Lu bev e a mumenti se strossa. Alora la Fenisia i’ha c’minciat a masagià i pied. J’ho ditt: mo com i pied? I fa mal la pansa! So pasat per n’ignurant che m’ha guardat brutt anca un vigil urban che pasava per la strada. Questa è la reflessologia! me fa tutta impipita, tocchi machì per fa’ bene de là! L’han inventata i cines asiem ai vasi Minghi, e in Cina cur’ne tutt’agnico’ daxì! S’ved che sia gnurant cum un madòn d’la Sasonia! Questa è com l’agopuntura sensa ag e senza puntura… Sensa nient, insomma, stava per di’, ma me so fermat in temp. E mentre lia el struficchiava tutt pareva essa cuntenta un gran bel po’, lia stava ben ma Carletto era semper pegg. Ho pruvat a di’… sarà mei a chiamà el dutor? A mumenti me salten adoss tutt e tre quant’er’ne! Le medicin fan mal! Mo en leggi i giurnai, te? E cu, si’ matte? El vu fa murì sa el feghet in strasordin? Fa veda ma me ce pens j, fa n’altra donna che manca c’nosc, e scansa ma la Fenisia. Di’ un po’ nini, i fa’, da quant’è ch en vai alla messa? Lu, già che se sturceva dal dulor de pansa, manca c’aveva la forsa de risponda, e lia: ecc vedi! Quest è el signurin che s’l’è presa a mal! Te el fai sufri’ ch en vai mai a la messa! Dài: dicèn do’ preghier. E c mincia: Ave Maria, domine sdomine, beneditatuimuieribus e stratinfendigus fructus ventris tuius… E malì Carletto è cascat in fastidi!
Vist che i era l’unic omin (a part lu’ che pro’ era bele git), m’ha tucat a prenda in man la situasion. Adess chiaman el dutor, ho ditt! Chiaman el mia, fa la Fenisia, che l’ho gambiat da poc ed è tant brav. Mo quel en capisc nient!, fa la Giorgina. Chiaman ma cos ch’è tant brav, cos …. malì, quell… cum se chiama… cos… quel che sta… ecc hai capit chi? Mo lascia gi’! Quel massa anca ma i cavai!, fa la tersa, machì c’ne vol un brav! Chiaman el mia, quel ce vien de sigur! Scusat, dig i, mo tucarà chiama’ el sua de dutor, si no tocca pagal! E’ bastat a di’ quest che tutti i dutor giv’ne a ben! Carletto… Carletto…?! Toca chiama’ el dutor, cum fa de nom el dutor tua de cundotta? En c’aveva manca la forsa de discurra, ch’el por can!, mo tant a la fin m’l’ha ditt!
Ariva el medic de base, anca se per c’la situazion quella ce v’l’eva un medic de altessa. S’al computer e senza la borsa, sensa atress e sensa nient. I’ ho ditt: mo dutor? Cum fa a visital? E lu’: ah adess se fa daxi, si no sa la ASL se va in galera. A pruposit: c’è el uifay de dentra sta casa? Qual è la pasuord? Si c’è el uifay quest en el so propri, fag j, mo magari un con de vin s’armedia! E lu’: no! si en c’è el uifay en se pol fa nient. Magari, i rispond, si c’el diceva per temp, un con de pasuorda s’armediava. E lu’: m’ho da culegà sa la ASL e sa la farmacia! Me so fatt vicin a Carletto ch’era tutt moll dal sudor e i fag: Carletto mo te c’l’hai un con de uifay de dentra casa? E lu, sa un fil de voc, mo cu c’hai da fa s’al uifay propri adess? El dutor ha ditt che si en c’i hai internèt te tocca murì! E ce vol anca la pasuord! Alora lasciat’me murì subit, fa lu’, perché la pasuord en m’l’arcord propi! Me so girat dal dutor e i’ho ditt: dutor machì anca si ce fussa uifay, en sapen la pasuorda. Ah! Mo sensa la pasuord, me fa lu’, en s’pol fa nient! E j: mo per intant en è che i pol fa un’inieson, qualco’ per fal sta mei? M’ha guardat che a mumenti anca lu’ me magna viv sa i vestit e tutt! Un’inieson? Mo cu sit tutti matti machi’ de dentra? Mo en el sapet che c’è tutt un prutucol da seguì, che c’èn tre modul da scriva e n’autorisasion da chieda, che si en facen tutt per ben el ragiunier d’la ASL ce tira el coll ma tutti? E mica è più cum una volta! E cu ve credet vo?! Da du nit? Dal Tarug? La ASL ce cuntrolla atim per atim!
Insomma la fag corta! El caric in t’la machina e el port al pront sucors!
Malì prima ancora de veda un stracc de dutor, ariva n’infermiera che me fa: cu c’ha quest? Perché sit nuti machì? E j: en s’arcorda la pasuorda! E lia: alora avrà da gi’ in neurologia, mo en è na facenda grav. Codic verd! Cum saria a di’ codic verd, fag i, e’ un con sul verdin perché se storc dal dulor, mo en se pol fa prima? E lia: o nini, en la fa tanta longa perché è n’atim che da verd d’venta bianc! Difatti tra un po’ ce d’venta sul seri, i rispond, perchè tra un po’ quest ce mor! Lia guarda, pensa, va d’là, scriv, artorna, e me fa: giust perché si’ te… codice giallo, de più en poss; mo arcord’te, tesurin mia, che machi’ en è cum al semaforo di carr del carneval: s’al giall se aspetta! E sparisc.
Na volta a seda, Carletto c’mincia a sta un còn mei. Sarà el migliurament d’la mort?, ho pensat. Mo pro’, qualsiasi roba capitassa er’mi de dentra un l’uspedal… o no? Donca: c’era un omin tutt disperat che en truvava più ma’ un parent sua. Cu i’è suces? i d’mand. E lu’: sta sitt, sta sitt cumpagn! Stamatina a le nov so nut a prenda mi nonn in geriatria c’l’avev’ne dimess. Aveva lasciat la machina t’ el parchegg machì de fora, alora ho ditt ma’ nonno de asp’tam n’atim a seda. Quand artorn en c’era più da nisciuna part. O dio! Du è git nonno!? Ariva n’infermiera e me fa: l’avin ricuverat, stava mal! Mo cum faceva a sta mal c’l’han apena dimess! l’ho lasciat a seda giust el temp per gi’ a prenda la machina per ar’purtàl a casa! E lia: se un sta machi’ è perché sta mal! E adess en quattr’or ch’el cerch e manca s’trova! In geriatria dic’ne c’l’han dimess, al pront sucors dic’ne che ha da essa in geriatra… Mo du sarà nonn mia!
Purett, ho pensat! Pro sa lu’ han fatt prest, chisa’ che codic c’i’aveva?! Quasi quasi freg sa i’ann de Carletto, daxì c’è casi che pass prima…
Malì de dentra ch’el stanson en se muveva na foia. Ermi… sesantatrè, sesantaquatter, e c’n’erne do o tre ch’eren giai cum un canarin…. Sa questi sin a pari, ho pensat, mo c’era anca un fiulin tutt rosc infraganat! Quel ce fregava ma tutti! L’ho ditt ma’ Carletto… ansi el v’leva di’ ma’ Carletto, perché invec m’ha tucat a chiamà l’infermiera più de prescia che de corsa. Senta signora, s’al codic blu se passa prima? En esist el codic blu!, me fa lia. E i: el codic en el so si c’èl, mo mi’ cugnat è blu che par el mar al larg d’estàt!
Anca si el codic blu en c’era no’ sin pasati subit. Stavolta el dutor ch’era dentra c’aveva el uifay e s’arcurdava la pasuorda, perchè dop c’ha scritt un para d’minut ha decis de metta le man su la pansa de Carletto e… via! Apendicit acuta! Da uperà a la svelta e sensa tant madòn tra mess.
Alora: la dormia i l’han data a Fan perché quel giorn l’anestesista de turn era da no’, daxì l’han purtat a Pes’re sa la cruc’rossa indurmentat e tutt. A Pes’re l’han uperat mo i punt i dav’ne a Fan, perché c’le robb quell se fan da no’ menter lora, a Pes’re, pensen ma le robb più seri, daxì Carletto è ar’nut a casa sa i budei de fora. Dop ch’i’ann miss stì punt b’nedetti (pochi, longhi e ben tirati per sparagnà) l’han purtat a Fusambron perché la degensa è ma là, no de qua e manca a Pes’re! Quandìè s’è svejat Carletto ha ditt che manca quand’era in ferie aveva fatt tutti c’la strada!
A la fin so scapàt ch’era mesanòt pasata, e davanti al Pront Sucors c’èra na grand insegna luminosa, tutta acesa, sa su’ scritt: Ospedali Riuniti Marche Nord. Area Vasta.
E già ch’c’aveva ancora ch’el penarell t’le sacocc, me so fermàt, ho tirat na riga e ho curett: AREA DISPERSA, aperta parentesi: IN TUTT I SENS. Chiusa parentesi.


Nessun commento:

Posta un commento